Pozytywna motywacja, czyli co warto wiedzieć.

Motywacja – jest to stan gotowości istoty rozumnej do podjęcia określonego działania, to wzbudzony potrzebą zespół procesów psychicznych i fizjologicznych określający podłoże zachowań  i ich zmian.

Zdaniem psychologów motywacja w dużym stopniu nabywana jest wraz z rozwojem człowieka.

Jeśli mamy motywację do jakiegoś działania, to ona pociąga nas do jego realizacji, jeśli zaś jej nie mamy to owe działanie, które nie przynosi nam satysfakcji, jest nieefektywne i go nie podejmujemy.

Warunki skutecznej motywacji

Cel powinien być:

• atrakcyjny,

• możliwy do osiągnięcia,

• dostosowany do wieku i możliwości,

• osiągalny w krótkim czasie lub możliwy do osiągnięcia  

  w krótkich etapach cząstkowych (w przypadku celów     dalekosiężnych),  

• wzbudzać pozytywne myślenie poprzez wiarę w jego osiągnięcie,

• nastrajać optymistycznie.

Z motywacją nieodzownie wiąże się pozytywne myślenie, czyli potrafię, mogę, umiem...

Pozytywne myślenie

•

Najważniejsze elementy pozytywnego myślenia to:

•   - wiara we własne siły

•   - możliwości

•   - wytrwałość .

Zasady pozytywnego myślenia

1. Nie wyolbrzymiaj swoich problemów. Uwierz, że     w rzeczywistości są mniejsze niż Ci się wydaje.

2. Nie stwarzaj sobie sam nowych problemów. Przemyślane decyzje pomogą Ci się przed nimi obronić.

3. Uwierz w siebie. To ty decydujesz, co przyniesie Ci nowy dzień.

Typy ludzi

Optymista

Zauważa przede wszystkim pozytywne strony życia. Wierzy w lepszą przyszłość. Widzi wyjście z każdej sytuacji. Wierzy w życzliwość ludzi i osiągnięcie szczęścia. Niepowodzenie postrzega, jako początek zmiany i naprawy. Z porażki wyciąga wnioski, jak wygrywać. Planuje przyszłość, wyznacza sobie cele, wierząc w ich osiągnięcie. Skupia się na działaniu, jest, więc aktywny, to sprzyja rozwojowi.

Pesymista

Dostrzega głównie ujemne strony życia. Ma negatywną wizję przyszłości. Twierdzi, że niewiele może zmienić. Widzi wszystko w czarnych barwach. Widzi klęskę, ale nie podejmuje działań naprawczych. Porażka utwierdza go w przekonaniu, że może być tylko gorzej. Nie wierzy w pozytywne zmiany. Koncentruje się na możliwych porażkach, nie podejmuje działań, jest bierny, nie sprzyja to rozwojowi i zmianie nastawienia do życia.

DEKALOG DLA RODZICÓW
I WYCHOWAWCÓW

1. Nie upokarzaj dziecka, bo ono, tak jak ty, ma silne poczucie własnej godności.

2. Staraj się nie stosować takich metod, których sam w dzieciństwie nie akceptowałeś.

3. Pozwalaj dziecku dokonywać wyboru najczęściej jak możesz.

4. Jeśli zachowałeś się wobec dziecka niewłaściwie, przeproś je i wytłumacz się. Nie bój się utraty autorytetu – dziecko i tak wie, kiedy popełniasz błędy.

5. Nigdy nie mów źle o dziecku, szczególnie w obecności innych osób.

6. Nie mów „zrobisz to, bo tak chcę” – jeżeli musisz czegoś zabronić, zawsze to uzasadnij.

7. Jeśli wydajesz polecenia dziecku, staraj się nie stać nad nim i mówić z góry swego autorytetu.

8. Nie musisz być za wszelką cenę konsekwentny, nie musisz być w zgodzie z innymi dorosłymi przeciw dziecku, jeżeli wiesz, że oni nie mieli racji.

9. Gdy nie wiesz, jak postąpić, pomyśl, jak ty poczułbyś się, będąc dzieckiem.

10. Staraj się być czasem adwokatem własnego dziecka.

                               „Konwencja o prawach dziecka” przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne ONZ 20.11.1989 r.

Czego uczy się dziecko?

CZYM DZIECKO ŻYJE, TEGO SIĘ NAUCZY.

Jeśli dziecko żyje w atmosferze krytyki,

uczy się potępiać.

Jeśli dziecko doświadcza wrogości,

uczy się walczyć.

Jeśli dziecko musi znosić kpiny,

uczy się nieśmiałości.

Jeśli dziecko jest zawstydzone,

uczy się poczucia winy.

Jeśli dziecko żyje w atmosferze tolerancji,

uczy się być cierpliwym.

Jeśli dziecko uczy się w atmosferze zachęty,

uczy się ufności.

Jeśli dziecko jest akceptowane i chwalone,

uczy się doceniać innych.

Jeśli dziecko żyje w atmosferze uczciwości,

uczy się sprawiedliwości.

Jeśli dziecko żyje w poczuciu bezpieczeństwa,

uczy się ufności.

Jeśli dziecko żyje w atmosferze aprobaty,

uczy się lubić siebie.

Jeśli dziecko żyje w atmosferze akceptacji i przyjaźni,

uczy się tego, jak znaleźć miłość w świecie.

                                                                             Autor nieznany, Los Angeles 1991 rok

Pomoc psychologiczno - pedagogiczna w roku szkolnym 2015/2016

W tym roku szkolnym uczniowie mogą skorzystać 
z następujących form pomocy psychologiczno -pedagogicznej:

v     zajęcia rozwijające uzdolnienia

v     zajęcia dydaktyczno - wyrównawcze

v     asystentura

v     zajęcia korekcyjno - kompensacyjne

v     zajęcia logopedyczne

v     zajęcia socjoterapeutyczne i o charakterze   psychoedukacyjnym

v     inne zajęcia o charakterze terapeutycznym

v     zajęcia grupy słuchowej dla uczniów klas I

v    porady i konsultacje dla Uczniów

v    porady i konsultacje dla Rodziców

Zajęcia grupy słuchowej

Są to zajęcia usprawniające percepcję słuchową. 

Percepcja słuchowa to zdolność do odbioru dźwięków - ich rozpoznawania, różnicowania oraz interpretowania przez odniesienie do poprzednich doświadczeń.

Zajęcia polegają na ćwiczeniu: 

- umiejętności rozpoznawania i różnicowania dźwięków,

- analizy i syntezy słuchowej

- pamięci słuchowej

Deficyt percepcji słuchowej może utrudniać nabywanie ważnych umiejętności – czytania, pisania, mowy – jej rozumienia i poprawnego artykułowania dźwięków. 
Aby zminimalizować ryzyko wystąpienia trudności w tym zakresie, warto ćwiczyć z dzieckiem.


Opis powyższych zajęć znajduje się:
http://pomoc-psychologiczno-pedagogiczna.blogspot.com/2014/10/formy-pomocy-psychologiczno.html

Jak to z tym internetem było ...

O czym każdy Rodzic wiedzieć powinien.

Komputer, Internet to nauka, rozrywka, zabawa. Daje wiele możliwości rozwijając, ucząc i bawiąc. Racjonalne korzystanie z dobrodziejstw technologicznych wpływa na każdego młodego człowieka. Co zatem, jeśli wykorzystamy je w niewłaściwy sposób?

Zagrożenia płynące z Internetu:

ü  kontakt z niebezpiecznymi treściami,                           

ü  kontakty z niebezpiecznymi osobami,

ü  uzależnienie od Internetu,

ü  przemoc rówieśnicza (cyberprzemoc).

Niebezpieczne treści

Dzieci korzystające z Internetu narażone są na kontakt z materiałami, które mogą mieć szkodliwy wpływ na ich psychikę. Do niebezpiecznych treści zalicza się filmy, zdjęcia lub teksty o charakterze pornograficznym, prezentujące przemoc, promujące niezdrowe postawy i zachowania, tj. używki, anoreksja, rasizm, uczestnictwo w sektach itp.

Niebezpieczne kontakty

Zdecydowana większość młodych internautów korzysta z komunikatorów, czatów i portali społecznościowych. Dzieci zawierają w ten sposób nowe znajomości, co naraża je na możliwość kontaktów z niebezpiecznymi osobami. Przez swoją niewiedzę i łatwowierność młodzi internauci niejednokrotnie stają się ofiarami przestępstw z użyciem sieci: oszustw, wyłudzeń, włamań komputerowych i innych. Dzieci często podają obcym w sieci prywatne informacje oraz umawiają się z osobami poznanymi w Internecie na spotkania w rzeczywistym świecie.

O internetowych znajomościach dzieci często nie informują nikogo, udając się na nie w pojedynkę lub z inną osobą nieletnią. Jest to szczególnie niebezpieczne w związku z coraz częstszym uwodzeniem dzieci w sieci.

Uzależnienie od Internetu i telefonu komórkowego

Zjawisko uzależnienia od sieci wydaje się być związane przede wszystkim z grami sieciowymi, które w ostatnim czasie cieszą się wśród dzieci i młodzieży olbrzymią popularnością. W Polsce z Internetu korzysta większość dzieci. Dzieci te spędzają w sieci coraz więcej czasu. Osoby uzależnione od Sieci prawie cały czas spędzają przed komputerem, co powoduje, że po prostu zaczyna go brakować na inne sprawy – naukę, obowiązki, odpoczynek, życie rodzinne czy kontakty towarzyskie. Pojawia się tu również obsesyjne myślenie, a nawet sny o tym, co może zdarzyć się w Internecie, a także napady niekontrolowanej złości i agresji lub depresja przy próbach ograniczania korzystania z Internetu lub telefonu komórkowego.

 Cyberprzemoc

Cyberprzemoc to przemoc z użyciem technologii informacyjnych i komunikacyjnych. Technologie te to głównie Internet oraz telefony komórkowe. Specyfika Internetu i telefonów komórkowych powoduje, że nawet pozornie błahe akty cyberprzemocy stanowią dla ich ofiar poważny problem, z którym często nie potrafią sobie poradzić. Problem cyberprzemocy w oczywisty sposób dotyczy szkół. W klasie, szatni, czy na boisku szkolnym dochodzi do aktów przemocy z użyciem telefonów komórkowych lub Internetu. Coraz częściej też „tradycyjne” konflikty rówieśnicze ze szkoły przenoszą się do sieci.

Bardzo ważną rolę w przeciwdziałaniu cyberprzemocy pełni najbliższe otoczenie dziecka. Każde dziecko, które doświadczało cyberprzemocy – ofiara, sprawca i świadek potrzebują reakcji ze strony dorosłych. Muszą usłyszeć, że cyberprzemoc jest krzywdzeniem kogoś. Nie jest żartem działanie, które powoduje czyjeś cierpienie. Dorośli powinni także informować o konsekwencjach, które grożą sprawcom przemocy, oraz sugerować reakcje ze strony dzieci – świadków sytuacji.

W przypadku cyberprzemocy dostępne są dwie drogi ochrony prawnej: karna i cywilna. Jest to istotne rozróżnienie ze względu na fakt, iż mnogość możliwości działań przemocowych przy użyciu nowych technologii powoduje, że przestępstwa zawarte w Kodeksie karnym nie obejmują ich swoim zakresem. W związku z tym, w niektórych przypadkach, niemożliwe jest skierowanie sprawy do postępowania karnego (zgłoszenia, jako przestępstwa). W takich sytuacjach konieczne jest posłużenie się drogą cywilną, czyli drogą roszczeń odszkodowawczych.

 Formy cyberprzemocy

• wykorzystanie czyjegoś wizerunku

umieszczenie w Internecie bez czyjejś wiedzy lub wbrew woli zdjęcia lub filmu przedstawiającego kogoś; rozesłanie zdjęcia przedstawiającego kogoś lub filmiku z czyimś udziałem mailem, telefonem komórkowym

• zniesławienie, znieważenie

wszelkie zachowania uwłaczające czyjejś godności, stanowiące przejaw lekceważenia oraz pogardy; pomówienie (oszczerstwo) o takie postępowanie lub właściwości, które mogą daną osobę poniżyć w opinii publicznej; wypowiadanie pod czyimś adresem znieważających wulgaryzmów lub epitetów

• włamania

włamania na konto mailowe, profil w serwisie społecznościowym i każde miejsce strzeżone hasłem lub innym zabezpieczeniem w celu uzyskania jakichś informacji; włamanie oraz wprowadzanie zmian typu: zmiana hasła, zmiany w treści czy w wyglądzie strony/profilu, dodanie lub usunięcie zdjęć, niszczenie, uszkadzanie, podszywanie się pod kogoś

• groźby

grożenie komuś popełnieniem przestępstwa (np. pozbawieniem życia, pobiciem) przez Internet lub telefon komórkowy; kierowanie do dziecka, za pomocą narzędzi dostępnych w Internecie, gróźb w celu zmuszenia go do określonego działania w taki sposób, że groźba ta wzbudza obawę, że zostanie popełniona

• wulgaryzmy

używanie w Internecie w miejscach dostępnych powszechnie wulgarnych zwrotów; umieszczenie w Internecie nieprzyzwoitego zdjęcia, rysunku, obrazu

• nękanie

złośliwe niepokojenie jakiejś osoby poprzez wykorzystanie Internetu; wielokrotne powtarzanie jakiegoś działania w Internecie skierowanego na jakąś osobę wbrew jej woli

Co możesz zrobić?

Cyberprzemoc może przytrafić się KAŻDEMU, również Twojemu dziecku. Cyberprzemoc nie musi mieć logicznej przyczyny. Pomóż dziecku zrozumieć, że to nie ono jest odpowiedzialne za tę sytuację. Odpowiada za nią sprawca.

Dziecko, które staje się ofiarą cyberprzemocy, często czuje się osamotnione i bezradne wobec działań swoich rówieśników. Często boi się i wstydzi tego, co mu się przytrafiło. Nie potrafi sobie poradzić z nową, trudną sytuacją i silnymi emocjami, które temu towarzyszą. Porozmawiaj z dzieckiem i dowiedz się, co się dzieje. Postaraj się zdobyć jak najwięcej informacji na temat jego problemu. Postaraj się dowiedzieć, kim jest sprawca – Twoje dziecko może tego nie wiedzieć. Wspólnie zastanówcie się, co można zrobić w tej sytuacji. Poszukaj psychologicznej pomocy dla dziecka. Skontaktuj się z profesjonalistami – pomocy możesz szukać u konsultantów Helpline.org.pl (tel. 0 800 100 100). Zabezpiecz dowody cyberprzemocy. Zachowaj wszystkie wiadomości, filmy, zdjęcia i informacje dotyczące sprawy. Skontaktuj się ze szkołą. Wspólnie z pedagogiem, dyrektorem szkoły spróbujcie ustalić możliwości działania.

Rozmawiaj z dzieckiem na temat cyberprzemocy. Poinformuj je o tym, jak unikać takich sytuacji oraz jak ewentualnie na nie reagować. Przekaż dziecku, by nigdy nie krzywdziło swoich rówieśników w sieci oraz żeby nie pozostawało obojętne wobec krzywdy innych i zawsze zgłaszało dorosłym zaobserwowane przypadki cyberprzemocy.

10 Porad dla rodziców dotyczących bezpiecznego korzystania z Internetu przez dzieci

1. Odkrywaj Internet razem z dzieckiem.

Bądź osobą, która zapozna dziecko z Internetem. Spróbujcie znaleźć strony, które mogą zainteresować Wasze pociechy.

2. Naucz dziecko zasad bezpieczeństwa w Internecie.

Uczul dziecko na niebezpieczeństwa związane z nawiązywaniem nowych znajomości w Internecie. Podkreśl, że nie można ufać osobom poznanym w sieci, ani też wierzyć we wszystko, co o sobie mówią. Ostrzeż dziecko przed ludźmi, którzy mogą chcieć zrobić im krzywdę. Rozmawiaj z dzieckiem o zagrożeniach czyhających w Internecie i sposobach ich unikania.

3. Rozmawiaj z dziećmi o ryzyku umawiania się na spotkania z osobami poznanymi w Sieci.

Dorośli powinni zrozumieć, że dzięki Internetowi dzieci mogą nawiązywać przyjaźnie. Jednakże spotykanie się z nieznajomymi poznanymi w Sieci może okazać się bardzo niebezpieczne. Dzieci muszą mieć świadomość, że mogą spotykać się z nieznajomymi wyłącznie po uzyskanej zgodzie rodziców i zawsze w towarzystwie dorosłych.

4. Naucz swoje dziecko ostrożności przy podawaniu swoich prywatnych danych.

Dostęp do wielu stron internetowych przeznaczonych dla najmłodszych wymaga podania prywatnych danych. Ważne jest, aby dziecko wiedziało, że podając takie informacje, zawsze musi zapytać o zgodę swoich rodziców. Dziecko powinno zdawać sobie sprawę z niebezpieczeństw, jakie może przynieść podanie swoich danych osobowych. Ustal z nim, żeby nigdy nie podawało przypadkowym osobom swojego imienia, nazwiska, adresu i numeru telefonu.

5. Naucz dziecko krytycznego podejścia do informacji przeczytanych w Sieci.

Wiele dzieci używa Internetu w celu rozwinięcia swoich zainteresowań i rozszerzenia wiedzy potrzebnej w szkole. Młodzi internauci powinni być świadomi, że nie wszystkie znalezione w Sieci informacje są wiarygodne. Naucz dziecko, że trzeba weryfikować znalezione w Internecie treści, korzystając z innych dostępnych źródeł (książki, słowniki).

6. Bądź wyrozumiały dla swojego dziecka.

Często zdarza się, że dzieci przypadkowo znajdują się na stronach adresowanych do dorosłych. Bywa, że w obawie przed karą boją się do tego przyznać. Ważne, żeby dziecko Ci ufało i mówiło o tego typu sytuacjach; by wiedziało, że zawsze, kiedy poczuje się niezręcznie, coś je zawstydzi lub przestraszy, może się do Ciebie zwrócić.

7. Zgłaszaj nielegalne i szkodliwe treści.

Wszyscy musimy wziąć odpowiedzialność za niewłaściwe czy nielegalne treści w Internecie. Nasze działania w tym względzie pomogą likwidować demoralizujące treści. Nielegalne treści można zgłaszać na policję lub do współpracującego z nią punktu kontaktowego (www.dyzurnet.pl)

8. Zapoznaj dziecko z kodeksem dobrego zachowania w Internecie.

Przypomnij dzieciom o zasadach dobrego wychowania w każdej dziedzinie. Uświadom, że Internet nie służy do krzywdzenia innych, i że często coś, co dla jednych jest głupim żartem, dla kogoś innego może być dramatycznym przeżyciem.

9. Poznaj sposoby korzystania z Internetu przez Twoje dziecko.

Przyjrzyj się jak Twoje dziecko korzysta z Internetu, jakie strony przegląda, jak zachowuje się w Sieci i ile spędza czasu w Internecie. Staraj się poznać znajomych, z którymi dziecko koresponduje za pośrednictwem Internetu. Ustalcie zasady korzystania z Sieci oraz sposoby postępowania w nietypowych sytuacjach.

10. Pamiętaj, że pozytywne strony Internetu przeważają nad jego negatywnymi stronami.

Internet jest źródłem wiedzy i rozrywki. Pozwól swojemu dziecku w świadomy i bezpieczny sposób w pełni korzystać z oferowanego przez Sieć bogactwa.

Opinia o uczniu

Drodzy Rodzice.

Co zrobić, aby otrzymać opinię o swoim dziecku?

Zwykle Poradnie Psychologiczno - Pedagogiczne lub inne poradnie specjalistyczne oraz sądy proszą, aby Rodzice lub prawni opiekunowie dostarczyli opinię o dziecku.

Aby otrzymać opinię o dziecku wydaną przez Szkołę, należy złożyć podanie w sekretariacie Szkoły według określonego wzoru. 

Link zamieszczony poniżej.


kliknij, aby pobrać dokument:

 wzór podania

Pliki do pobrania dla nauczycieli

Koleżanki i koledzy,

Poniższy link zawiera wzór karty informacyjnej o uczniu, którą wypełniamy na prośbę Rodziców kierujących dziecko na badania do Poradni Psychologiczno - Pedagogicznej nr 2.


    wzór karty informacyjnej o uczniu




Poniższy link zawiera formularz rejestru w sprawie pomocy psychologiczno - pedagogicznej obowiązujący w Szkole Podstawowej nr 7.



     formularz rejestru
wzór uzupełnionego rejestru

Drodzy Rodzice,

Mowa jest jedną z ważniejszych form aktywności każdego człowieka. Pozwala zdobywać wiedzę, informacje, kształtuje relacje społeczne, umożliwia precyzyjne porozumiewanie się. Stwarza możliwości komunikowania swoich myśli, poglądów, potrzeb i upodobań. 
Pamiętając o tym, że mowa nie jest umiejętnością wrodzoną, lecz nabywamy ją od najmłodszych lat drogą naśladownictwa powtarzając usłyszane dźwięki, wyrazy potem zdania starajmy się dbać o poprawność językową naszych pociech.

Zachęcamy Państwa do skorzystania z prostego zestawu ćwiczeń usprawniających mowę, aby kształtować ją u dzieci w okresie jej rozwoju, doskonaląc ją i usprawniając w zaciszu domowym.

Proponowany zestaw ćwiczeń jest tylko narzędziem usprawniającym aparat mowy. 
Należy pamiętać, że wadę wymowy powinien korygować specjalista - logopeda.


Kliknij poniższy link, aby pobrać.

  zestaw ćwiczeń logopedycznych

ćwiczenia oddechowe dla uczniów starszych